زگیل های تناسلی در حال حاضر یکی از شایعترین عفونت های منتقله از راه جنسی هستند. تا کنون بیش از 100 نوع از ویروس زگیل شناسایی شده است که تعدادی از آنها میتوانند سبب ایجاد علائم زگیل تناسلی و حتی بدخیمی هایی در انسان شوند. انتقال این ویروس از طریق تماس جنسی با فرد آلوده رخ می دهد. همچنین هرنوع تماس پوستی با زگیل های ناحیه تناسلی میتواند سبب انتقال بیماری شود. گاه فرد آلوده میتواند کاملا بدون علامت باشد. گاه علائم بالینی مدتها پس از بروز آلودگی رخ می دهد. زگیل های تناسلی به شکل های مختلفی خود را نشان می دهند. شایعترین نمای بالینی، ضایعاتی مختصر برآمده و گرد،با سطح نامنظم ، به رنگ پوست تا صورتی- قهوه ای رنگ می باشد. این ضایعات عمدتا بدون علامت هستند. گاه ضایعات بصورت گروهی قرار دارند یا در مسیر زخم های ایجاد شده به دنبال اصلاح ایجاد می شوند. گاه ضایعات بسیار بزرگ و گل کلمی شکل هستند. از عوارض مهم عفونت با این ویروس، احتمال بروز سرطانهای مختلف از جمله سرطان دهانه رحم و همچنین واژن، مقعد و آلت تناسلی مردانه می باشد. این سرطان ها عمدتا پس از سالها از ابتلا به این عفونت رخ می دهد و از عوارض دیررس این بیماری است. درمانهای مختلفی جهت زگیل تناسلی در دسترس می باشد. افراد مبتلا می توانند با مراجعه به متخصص پوست درمان هایی متناسب با وضعیت بیماری خود دریافت کنند. زنان مبتلا همچنین نیازمند معاینات تخصصی زنان از نظر درگیری در نواحی تناسلی داخلی می باشند. توصیه می شود بیماران تا پایان دوره درمانی از شیو کردن ناحیه خودداری کنند. استفاده از کاندوم می تواند تا حدی در جلوگیری از انتقال این ویروس به شریک جنسی غیر مبتلا موثر باشد. در حال حاضر واکسن هایی جهت جلوگیری از ابتلا به این ویروس، و همچنین جلوگیری از ابتلا به عوارض این بیماری از جمله سرطان دهانه رحم و سایر سرطانهای مرتبط در دسترس هستند. شایعترین واکسن مورد استفاده در حال حاضر واکسن گاردازیل می باشد. این واکسن حداقل در دو دوره به فاصله 6 ماه ( بهترین حالت 3 دور واکسن در ماه های 0- 1- 6 ) تزریق می شود. سازمان بهداشت جهانی بهترین زمان جهت تزریق این واکسن در سنین بین 9 تا 25 سال ذکر کرده است. اما تزریق این واکسن بعد از سن 25 سالگی نیز می تواند موثر باشد.